หลักการของการทดสอบ Rockwell

หลักการของร็อคเวลล์ถูกอธิบายดังนี้

เครื่องบดที่มีรูปร่างแม่นยําจะใช้ในการทําบดในตัวอย่างที่จะทดสอบ เครื่องบดนี้เป็นเพชรทรงกลม คอน 120 องศาที่มีปลายรัศมี 0.2 มิลลิเมตรหรือลูกเหล็กแข็งที่มี 1⁄16กว้าง 1⁄8, 1⁄4 หรือ 1⁄2-inch

The instrument is designed to position the centerline of the indenter perpendicular to the test surface and has a depth-indicating device that can measure the vertical movement of the indenter into the sample.

ขั้นตอนที่เกี่ยวข้องกับการทดสอบร็อคเวลล์ ดังนี้

1. เครื่องย้ายลงในตําแหน่งบนพื้นผิวส่วน

2การใช้ภาระเล็ก ๆ น้อย ๆ และตั้งตําแหน่งมาตรฐานศูนย์

3. ความจุใหญ่ถูกนําไปใช้สําหรับระยะเวลาที่กําหนด (เวลาพัก) มากกว่าศูนย์

4.ภาระใหญ่ถูกปล่อยออกจากภาระเล็กที่นําไปใช้

จํานวนร็อคเวลล์ที่เกิดขึ้นแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างของความลึกจากตําแหน่งเบอร์แรนซ์ศูนย์ เป็นผลจากการใช้ภาระสําคัญ

เครื่องดึงใส่จะดันเข้าไปในตัวอย่างในปริมาณน้อย โดยแรงเริ่มต้นที่ค่อนข้างต่ํา 10 กิโลกรัม (ระดับ HRC) หลังจากที่แรงเริ่มต้นถูกนําไปใช้อย่างสมบูรณ์อุปกรณ์แสดงความลึกตั้งค่าเป็น 0จากนั้นแรงทดสอบเพิ่มเติมที่ใหญ่กว่ามาก 140 กิโลกรัมจะถูกนําไปใช้กับตัวลอกเพื่อแรงรวมบนตัวอย่าง 150 กิโลกรัมความแรงทั้งหมดขนาดใหญ่นี้ทําให้ indenter เข้าเข้าไปในตัวอย่างที่ไกลกว่ามาก.

หลังจากที่แรงทั้งหมดถูกนําไปใช้ มันคงอยู่เป็นเวลาสั้น ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าการเจาะเข้าไปทั้งหมดจะหยุดพลังเพิ่ม (140 kg) ถอนออกไปโดยยังคงรักษาแรง 10 kg เบื้องต้น.

หลังจากที่แรงเริ่มต้นถูกถอนออก เครื่องแสดงความลึกจะแสดงความแตกต่างของการเจาะของ indenter เนื่องจากแรงเสริม

ความลึกนี้ถูกแปลงเป็นจํานวนร็อกเวลล์ โดยการลบค่าจาก 100 (ระดับ HRC) ซึ่งจะส่งผลให้วัสดุที่แข็งแกร่งมีจํานวนสูงกว่าวัสดุที่อ่อนกว่าสูตรตั้งให้จุดหนึ่งของร็อกเวลล์ เท่ากับ 00.002 มิลลิเมตร 2 ไมครอน หรือ 0.00008 นิ้ว

ข้อเสียของการทดสอบ Rockwell คือการเดินทาง indenter จํากัด 100 จุด Rockwell หรือ 0.2 มิลลิเมตรข้อจํากัดนี้ต้องการการผสมผสานที่แตกต่างกันของแรงทดสอบและรูปร่าง indenter เพื่อรองรับความแข็งของวัสดุทั้งหมดที่เป็นไปได้ที่จะได้รับการทดสอบ.