การทดสอบแบบไม่ทำลาย (NDT) คืออะไร

การทดสอบแบบไม่ทำลาย (NDT) เป็นวิธีการทดสอบวัสดุที่ประเมินลักษณะของส่วนประกอบโดยไม่เปลี่ยนแปลงหรือทำลายมัน

การทดสอบแบบไม่ทำลาย (NDT) หรือการประเมินแบบไม่ทำลาย (NDE) เป็นวิธีการทดสอบวัสดุที่ประเมินลักษณะของส่วนประกอบโดยไม่เปลี่ยนแปลงหรือทำลายมัน

NDT มีความสำคัญในอุตสาหกรรมการทดสอบวัสดุ ซึ่งจำเป็นต้องมีข้อมูลที่รวดเร็วและเชื่อถือได้เกี่ยวกับวัสดุสำเร็จรูปหรือวัสดุที่ยังไม่ผ่านการแปรรูป ซึ่งอาจเกิดขึ้นในระหว่างขั้นตอนการผลิต ในระหว่างอายุการใช้งานของวัสดุหรือผลิตภัณฑ์ หรือเป็นเครื่องมือวินิจฉัยในกรณีที่วัสดุเสียหาย

NDT ตรงกันข้ามกับการทดสอบแบบทำลาย เช่น การทดสอบความเครียดหรือการดัดงอ ซึ่งคุณสมบัติของวัสดุที่สำคัญจะถูกกำหนดโดยการทำให้ตัวอย่างเกิดความเสียหาย แม้ว่าการทดสอบแบบทำลายจะเปิดเผยมากกว่าโดยเนื้อแท้ แต่ก็มีค่าใช้จ่ายสูงสำหรับกระบวนการผลิตเนื่องจากการสูญเสียวัสดุ และด้วยเหตุผลที่ชัดเจน จึงไม่เหมาะสำหรับการทดสอบวัสดุในระหว่างการใช้งาน

การใช้งาน NDT ครอบคลุมวัสดุและอุตสาหกรรมที่หลากหลาย เช่น ยานยนต์ การบินและอวกาศ การก่อสร้าง และการผลิตประเภทต่างๆ มากมาย

ตัวอย่างคลาสสิกของการทำงานของ NDT คือการทดสอบหาข้อบกพร่องในการเชื่อมในการผลิตและเป็นระยะๆ ในระหว่างอายุการใช้งานของวัสดุที่เชื่อม การใช้งานทั่วไปอื่นๆ ได้แก่ การตรวจจับรอยร้าวในผิวเครื่องบิน ข้อบกพร่องบนพื้นผิวในท่อหรือแท่ง และการประเมินการอบชุบด้วยความร้อนของผลิตภัณฑ์

NDT ยังกลายเป็นเครื่องมือที่มีคุณค่าในด้านการวิจัยและพัฒนา ซึ่งข้อมูลที่รวดเร็วและเชื่อถือได้สามารถให้ข้อมูลที่สำคัญเกี่ยวกับวัสดุได้

ประเภททั่วไปของ NDT ได้แก่ อัลตราโซนิก, กระแสวน, การกระดอน และอิมพีแดนซ์สัมผัสอัลตราโซนิก.การทดสอบความแข็งโดยการกดเพชรหรือลูกบอลลงไปก็ถือว่าเป็นรูปแบบหนึ่งของ NDT แม้ว่าจะมีการโต้แย้งกันบ้างก็ตาม เนื่องจากในกรณีส่วนใหญ่ วัสดุจะได้รับผลกระทบเพียงเล็กน้อย

แรงที่ใช้ในการทดสอบความแข็งสัมพันธ์กับความลึกของการกดหรือพื้นที่ของการกด ทำให้เกิดการวัดความแข็ง โดยทั่วไป คุณสมบัติและการใช้งานของวัสดุจะไม่ถูกกระทบ การทดสอบความแข็งแบบไมโครเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดของการทดสอบความแข็งแบบไม่ทำลาย